“مردان بزرگ قبل از اینکه آماده شوند کارها را انجام می دهند. آنها قبل از اینکه بدانند می توانند انجام دهند، کارهایی را انجام می دهند. و با این کار حق خود را ثابت کرده اند. ~ امی پولر
آمادگی یک حالت وجودی نیست، بلکه یک حالت ذهنی است. یا شاید باید بگویم که لازم نیست بودن هر چیزی که واجد شرایط این برچسب باشد که شما برای چیزی آماده هستید. بلکه ذهنیتی است که در آن ناشناخته را در آغوش می گیریم. داستان من اینجوری شروع میشه…
چند ماه بعد از جستجوی روحم متوجه شدم که باید حرکت کنم. دور از شغل نارضایتی من، دور از شغل من عادات ناسالم که توسط سبک زندگی شهری من تداوم یافته است، به دور از رکود کامل و مطلق من. اما این همچنین به معنای دور شدن از دوستانی بود که من خیلی خوب می شناسم، خانواده ای که دوستش دارم و احساس امنیت که نمی توانید روی آن قیمت بگذارید.
میدانستم که باید آنقدر تغییر بزرگی ایجاد کنم تا احساس کنم در حال شروع دوباره هستم. می‌خواستم جایی زندگی کنم که هیچ‌کس اسمم را نشناسد یا بهتر از آن، جایی که کسی اسمم را نشناسد. توجه کنید گفتم من میدانستم من به آن تغییر نیاز داشتم، نه آن شاید من حرکت می کردم یا در نظر داشتم. منو ترسوندی؟ بله، اما آیا می دانستم که این همان چیزی است که در سطح روح به آن نیاز داشتم؟ همچنین بله. بزرگتر بله
شروع کردم به نگاه کردن به چند شهر در غرب. کوه ها اشاره می کردند، اما نقطه مقابل زندگی شهری در ساحل شرقی بود. نمی دانستم برای زندگی در چنین زمانی چه چیزی لازم است، چه برسد به اینکه در چه شهرهایی خوشحال باشم.
بعد از کمی تحقیق، یک مجتمع آپارتمانی را پیدا کردم که دوست داشتم و خودم را به لیست انتظار اضافه کردم. این در ژانویه بود و اجاره فعلی من تا اکتبر تمام نشده بود. قطعا حاضر نبودم برای شکستن قراردادم سه برابر اجاره ماهانه بپردازم.
خوب، سریع به سپتامبر برسید و زمان آن فرا رسیده بود که اگر قصد خروج از خانه را دارم اطلاع دهید. بمانم یا بروم؟ همه چیز درونم فریاد می زد که فرصتی بگیرم و بروم. اما من آن را حس نکردم آماده. همه «چه می‌شد» شروع به سرازیر شدن کردند. چه می شود اگر من انجام ندهید من اطلاعیه ام را پست کردم و بعد نظرم تغییر کرد؟
سرانجام همه چیز را ساکت کردم جز درونم، شهود منو خیلی آرام و مطمئن این را گفت من دارم میروم. بنابراین من اخطار خود را گذاشتم و قبل از اینکه بدانم کجا می روم به اجاره پایان دادم.
این اولین قدمی است که تصمیم گرفتم قبل از اینکه احساس آمادگی کنم بردارم. مسئله این است که قلب ما می داند که چه چیزی در مقابل ذهن ما قرار دارد.
میدونی چیه؟ بعد از اینکه اطلاعیه ام را گذاشتم، یک ایمیل از آپارتمانی در غرب دریافت کردم که تقریبا یک سال پیش برای آن درخواست داده بودم. آنها دو هفته پس از پایان اجاره من یک واحد در دسترس داشتند. من شوکه شدم. فکر نمی‌کنم بهتر از این شود.
آن قدم اول بهترین تصمیمی بود که تا به حال گرفتم، زیرا تجربه‌ها و ارتباطات شگفت‌انگیزی در من ایجاد کرد که در غیر این صورت نمی‌توانستم داشته باشم. من مکانی را شناختم که کاملاً متفاوت از هر خانه ای بود که تا به حال می شناختم، واقعاً احساس مستقلی کردم که تا به حال بوده ام، و با چند روح زیبا آشنا شدم که می دانم آنها را دوستان مادام العمر می نامم.
این گام اول به من نشان داد که ناشناخته می‌تواند ترسناک باشد، اما اگر آن را در آغوش بگیری، می‌تواند تو را در برابر رشد بسیار باز کند.
این چیزی است که از انجام کارهای بیشتر قبل از اینکه احساس آمادگی کنم یاد گرفتم.
این به شما کمک می کند تا اعتماد به نفس خود را توسعه دهید.
این به شما امکان می دهد چیزهایی را در مورد خودتان ببینید که شاید به طور معمول فقط با انجام کارهای معمولی روزمره نمی بینید. با قرار دادن خود در موقعیت‌های جدید (و دشوار)، می‌توانید ببینید که چگونه ناشناخته‌ها را مرور می‌کنید و آن را با موفقیت انجام می‌دهید. نه تنها یاد می گیرید که چگونه کارهای جدید انجام دهید، بلکه از نزدیک می بینید که توانایی بسیار بیشتری از آنچه قبلاً فکر می کردید دارید. این اجازه می دهد تا اعتماد بیشتری به احساسات و شهود خود داشته باشید.
شما در حال ایجاد پایه جدیدی از شجاعت هستید.
وقتی شروع کردی این اعتماد به نفس را ایجاد کنید در توانایی شما برای رویارویی با موقعیت های مختلف جدید، این نوع جدیدی از خط پایه را ایجاد می کند. استاندارد جدیدی که به آن پایبند هستید. با دانستن اینکه می توانید بیش از آنچه قبلاً می توانستید تحمل کنید، به نوبه خود تمایل دارید که از خودتان انتظار بیشتری داشته باشید و از سطح پایه بالاتری از آنچه که شجاعت می دانید عملکرد کنید. یا به عبارت دیگر، ترساندن شما بیشتر نیاز دارد. کمتر شما را می ترساند. یعنی می توانید کارهای بیشتری انجام دهید.
راه های جدیدی برای انجام کارها پیدا می کنید.
جالب است که چگونه ذهن شما می تواند سازگار شود. گاهی اوقات وقتی در یک برنامه خاص گیر می کنیم، مانع از نتیجه می شود. به عنوان مثال، اگر آنقدر روی این فکر متمرکز باشیم که قبل از شروع نقاشی باید یک سال تاریخ هنر مطالعه کنیم، زمان و سرگرمی زیادی می برد، اینطور نیست؟
وقتی تصمیم می گیرید که توانایی کافی برای انجام کاری را دارید، «چگونه» به نوعی اهمیت کمتری پیدا می کند. بیدار شدی برای احتمالات بیشتر باز است و روش های جدید انجام کارها در مثال نقاشی، شاید شما در حال باز کردن این احتمال هستید که بیش از حد به خودتان سخت می‌گیرید، یا اینکه برای لذت بردن از فعالیت، نیازی به دانستن کل داستان ندارید. یا شاید متوجه شده اید که دوست دارید با انگشتان خود نقاشی کنید، حتی اگر همه هنرمندانی که در مورد آنها خوانده اید از قلم مو استفاده کرده اند.
رضایت بیشتری پیدا می کنید.
این گشودگی، که در طی فرآیند اعتماد عمدی و مکرر به خود ایجاد می‌شود، شما را تشویق می‌کند تا چیزهایی را امتحان کنید که معمولاً در آنها غوطه‌ور نمی‌شوید. دنبال کردن کنجکاوی خود برای شما آسان تر است و چیزهایی که زمانی احمقانه به نظر می رسیدند ناگهان جذاب می شوند.
برای من شبیه به دنبال یک انگیزه معنوی برای ثبت نام در آموزش ریکی بود، حتی اگر چیزی در مورد آن نمی دانستم. این در نهایت منجر به یک تمرین واسطه‌گری شد که به بهبودی من و دیگران کمک کرد. وقتی روی چیزهایی بسازید که شما را خوشحال می کند، فقط به شادی بیشتر منجر می شود.
غیرقابل توقف میشوی
شما شروع به دیدن این اعتماد به نفس در تمام جنبه های زندگی شما می کنید. وقتی قبل از هر کس و هر چیز دیگری به خود اعتماد می کنید، به راحتی از چیزی که زندگی سر راهتان قرار می دهد متزلزل نمی شوید. این بدان معنا نیست که همیشه آسان است. گاهی اوقات باید تصمیماتی بگیرید که می دانید برای شما مناسب است، حتی اگر آنها سخت باشند. و گاهی اوقات می دانید که قبل از اینکه بتوانید احساس غمگینی نکنید، باید قدم هایی بردارید تا احساس شادی کنید.
احساسات پیچیده هستند، اما اگر به نقطه ای برسید که بتوانید فضایی را برای آنها در نظر بگیرید، به خود اجازه می دهید از آنها یاد بگیرید و با آنها کار کنید، و این واقعاً قدرتمند است.
